پدیدارشناسی زندگی روزمره با تأکید بر حوزه خصوصی در شهر دزفول

حوزه­ خصوصی و حوزه­ عمومی در سبک زندگی رابطه­ دیالکتیکی با هم دارند که بسته شدن یکی به گسترش دیگری می‌انجامد. در تنگناهای حوزه­ عمومی، حوزه­ خصوصی در پی راه‌حل است. در جامعه­ امروز ایران حوزه­ خصوصی رشد بسیاری داشته است. پژوهش حاضر در جست­و­جو و بررسی سبک‌های نوینی از زندگی است که در چنین فضایی شکل­گرفته­‌اند. مکان این پژوهش دزفول و روش آن کیفی بر مبنای پدیدارشناسی هرمنوتیک است. داده­‌های میدانی از راه مصاحبه عمیق و نمونه‌گیری هدفمند و با توجه به تجربه­ زیسته­ اطلاع‌رسانان گرد­آوری شده است. در بخش نظری با هدایت میدان از نظریه تلفیقی بر اساس اندیشه‌های فیسک، دوسرتو، لوفبور، بوردیو، کلارک، هبدیج، گیدنز و ... بهره­ برده شده است و با این نظریه­ تلفیقی سبک­های نو در زندگی روزمره تحلیل شده است. یافته‌­ها نشان می‌­­دهد که با کم‌رنگ شدن حوزه عمومی، افراد به حوزه­ خصوصی پناه می­‌برند و سبک‌های جدیدی ایجاد می‌کنند و به این ترتیب حوزه خصوصی رشد می‌­کند. کنشگران اجتماعی با سرمایه اقتصادی و سرمایه فرهنگی خویش را متمایز و در عرصه‌های مختلف زندگی خود بازاندیشی می­‌کنند، گسترش حوزه­ خصوصی به خودآفرینی می‌انجامد، به بیان دیگر سبک زندگی نوعی مقاومت در برابر نظم مسلط است. گسترش حوزه­ خصوصی دلالت سیاسی دارد و نوعی نشانگان است که چون درمان عمل می­کند. زندگی روزمره بستر معنایابی است و کنشگران در زندگی روزمره از روش‌های خاصی برای خلق معنا و موقعیت‌های جدید بهره می‌­گیرند.